Słownik polsko-niemiecki. 2014.
białaczka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. białaczkaczce; lm D. białaczkaczek {{/stl 8}}{{stl 7}} nowotworowa choroba narządów wytwarzających krew, polegająca na obecności we krwi białych ciałek w ilości znacznie przekraczającej normę {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
białaczka — ż III, CMs. białaczkaczce; lm D. białaczkaczek med. «choroba narządów krwiotwórczych polegająca na nieprawidłowym rozroście tkanki wytwarzającej białe krwinki (leukocyty lub limfocyty); zwykle ma charakter choroby nowotworowej; leukemia» … Słownik języka polskiego
białaczkowy — przym. od białaczka Leki białaczkowe. Białaczkowe komórki szpiku … Słownik języka polskiego
leukemia — ż I, DCMs. leukemiamii, blm med. → białaczka ‹n. łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
choroba popromienna — {{/stl 13}}{{stl 7}} zespół objawów wywołanych działaniem na organizm dużej dawki promieniowania jonizującego (np. po wybuchu jądrowym, po zetknięciu się z materiałami radioaktywnymi); m.in. białaczka, uszkodzenia szpiku kostnego, struktury… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
leukemia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co białaczka. <nłac. z gr.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
